Bu hafta yapay zeka ile ilgili iki yazı oldukça ilginçti, “Prekaryanın İntikamı” ve New York Times da Naom Chomsky ile yapılan bir görüşme, “Noam Chomsky: ChatGPT’nin Sahte Vaadi”. Bunları toparladığım aşağıdaki sonuca ulaştım ancak bu daha epey izlenmek, düşünülüp tartışılması gereken bir noktada.
COVID-19 salgını, ekonominin düşük vasıflı işgücüne ilişkin varsayımlarında önemli bir değişime neden oldu. Pandemiden önce, bu işlerin düşüşte olduğuna ve yerlerini ileri teknolojinin alacağına inanılıyordu. Ancak pandemi, birçok düşük vasıflı işçinin gerekli olduğunu, durumsal uyumluluk ve fiziksel yetenekler gerektiren, kolayca yazılıma kodlanamayan ve bir robot tarafından kopyalanamayan görevleri yerine getirdiğini ortaya çıkardı.
Önemlerine rağmen, düşük vasıflı işçiler genellikle ikinci sınıf işgücü muamelesi görmekte, personel seviyesine yükselememektedir. Genelde artık işyerinde yetersiz korumaya sahip yükleniciler olarak istihdam edilmeye başlandılar ve taşeron işçileri sendikaların radar ekranlarından düşme eğilimindedir. Taşeron işçileri de dahil olmak üzere en az vasıflı olanlara daha adil davranılmasını sağlamak için sendikaların yeniden güç kazanma ve yeni bir sosyal sözleşme için baskı yapma fırsatı “hala” vardır.
Yapay zekanın (YZ) yükselişi endişe ve iyimserlik yaratmış olsa da, YZ’nin en popüler ve moda türü olan makine öğrenimi temelde kusurludur. Sınırlı ve önemsiz bir dil ve bilgi anlayışına dayanır ve insanların akıl yürütme ve dili kullanma biçimlerinden derin farklılıklar gösterir. Makine öğrenimi programları yapabilecekleri şeylerle sınırlıdır ve mümkün olanı imkansız olandan ayırt etmekten acizdir.
İnsan zihni az miktarda bilgi ile çalışır ve açıklamalar yaratır. Bir dil edinen küçük bir çocuk, bir makine öğrenme programından tamamen farklı bir gramer, mantıksal ilkeler ve parametrelerden oluşan karmaşık bir sistem geliştirmektedir. İnsan tarzı düşünce, olası açıklamalara ve hata düzeltmeye dayanır; bu süreç, rasyonel olarak değerlendirilebilecek olasılıkları kademeli olarak sınırlar.
Bu nedenle, herkesin yeni ekonomide başarılı olabilmesini sağlamak için piramidin tepesinde ve altında yer alanlar arasındaki hem maaşlar hem de sosyal haklar açısından uçurumun kapatılması zorunludur. Yapay genel zekanın doğuşunu sağlamak için insanların nasıl akıl yürüttüğü ve dili nasıl kullandığı ile daha yakından uyumlu başka yapay zeka yaklaşımları geliştirmemiz gerekiyor. Doğru olmak için yanlış olmanın da mümkün olması gerektiğinden, zeka yalnızca yaratıcı varsayımlardan değil, aynı zamanda yaratıcı eleştirilerden de oluşur. Düşük vasıflı işçilerin önemini kabul etmek ve insan muhakemesiyle uyumlu bir yapay zeka geliştirmek, daha adil ve eşitlikçi bir toplum için çok önemli adımlardır.
Yapay zeka, vasıflı iş, vasıfsız iş, COVID-19, makine öğrenimi, insan zihni, dil, açıklama, hata düzeltme, maaş, sosyal haklar, yapay genel zeka, yaratıcı varsayımlar, yaratıcı eleştiriler, düşük vasıflı işçiler, insan muhakemesi, eşitlikçi toplum.